Wednesday, February 20, 2008

Bedenkingen



Aan het eind van deze lange en soms vermoeiende, maar O zo prachtige reis enkele indrukken. Ik ben zo intens blij dat ik dit heb mogen beleven en de Filippijnen hebben zo een indruk op mij gemaakt, dat ik zonder aarzelen iedereen kan aanraden deze contreien eens op te zoeken. De onvergetelijke natuur in de onmetelijkheid van dit land spreekt zo tot de verbeelding dat je er soms gewoon moet gaan bij zitten en jezelf voornemen: "Hier blijf ik nog een dagje, want nu weggaan zou echt, echt zonde zijn." De rijstterrassen, de Pinatubo, het regenwoud, de paradijselijke stranden, het staat allemaal in mijn geheugen gegrift in het besef: "Wat een voorrecht dat ik dit met eigen ogen heb gezien" Ook de spreekwoordelijke vriendelijkheid en gastvrijheid van de lokale bevolking is een fenomenaal pluspunt. Het enige waar je moet voor opletten is de "Hiya", het gezichtsverlies. Dit is zo belangrijk voor de Filippino dat je, als er al eens iets niet lukt zoals het zou moeten, je dit met een kamerbrede glimlach van tafel moet vegen en je opponent uitvoerig bedanken voor de bewezen diensten. Waarop hij zal antwoorden:" It is my duty to serve you sir" en je hebt een vriend gemaakt die soms nog niet eens vergoed wil worden. Dit hebben wij aan de lijve mogen ondervinden. Krijg je een geschenk, maak het dan nooit open in het bijzijn van derden, want dan breng je de gever in verlegenheid, omdat hij niet in staat is je meer te geven. Verder is hun geduld nog verbazingwekkender. Duurt het een uur of twee om iets te regelen? So what? Kun je even geen taxi krijgen? No problem, de politie agent gaat midden op het kruispunt staan en dwingt er één je op te pikken. "You are our guest sir" Echt meegemaakt!

Tot slot moet ik mijn gastvrouw en -heer uitvoerig danken voor de ongelooflijke ontvangst en verwenning, het regelen van zovele details en afspraken en reservaties, het aanbieden van hun prachtige woonst en accomodaties en vooral van hun liefde voor tante Stella en oom Pol. Wij kunnen spijtig genoeg niet lang genoeg blijven om de geboorte van hun dochtertje mee te maken, maar wensen hun nu alvast een dikke gezonde "boel" toe! Wij kunnen alleen maar hopen dat zij dezelfde capaciteiten zal hebben als haar lieve ouders!

Tuesday, February 19, 2008

Corregidor 1

Wereldoorlog 2 was niet alleen in Europa een rampzalige periode . Op de Filippijnen lieten meer dan één miljoen Filipino's het leven in hun gezamelijke strijd met de Amerikanen tegen Japan. Centraal punt ter na-gedachtenis is Corregidor, waar de grond letterlijk doordrenkt werd met bloed in de "battle for freedom". Dit is het witte herdenkings altaar dat zo werd opgesteld dat enkel en alleen op 6 mei de zon op het marmer schijnt. De hele site van de strijd werd bij wijze van eerbetoon onaangeroerd gelaten, zodat je de omgeving aantreft zoals ze er bijlag in 1945. De verbrijzelde kanonnen werden wel diepgroen geschilderd om erosie tegen te gaan. Een indrukwekkende plaats om te bezoeken.











Ingang van de beroemde Malinta tunnel met het ondergrondse
hospitaal van 1000 bedden waar de verpleegsters in volstrekte duisternis de gewonden verzorgden






Stille mortiergetuigen...

Corregidor 2

Op deze, nochtans heilige plaats
liet Marcos in 1976 honderd zeven en dertig "rebellen"executeren. 7 lieten
hier hun naam op de muur van het oude hospitaal achter,wat over het
hoofd gezien werd door de uitvoer-
ders. één overlevende bracht het
verhaal aan het licht.
In het hospitaal is het nu
stikdonker. Toen ook...
Bewolkte zonsopgang...
En ondergang...

















Het enorme ondergrondse tunnelcomplex,gebruikt als hoofdkwartier en hospitaal
voor 1000 bedden. Bij herovering door Amerikanen pleegden hier 3800 Japanners zelfmoord.


Stella op 400 meter diep
Pol aan de oppervlakte

De Corregidor gids


Oude front positiebepaling.

Resten van de legerbasis
Na de strijd tegen de Japanners

12"inch" geshut, 50 ton staal

Subic Bay


Duo schoonheden!
Solo enz...






Kan het mooier?







Natuur exemplaar met prachtvrouw!
Jungle beauty met groot blad...

Belgisch café vóór de bestelling.

Bataan

Safari jeep
Tijger "attack"

Dan maar een snoepje gegeven ! Hap, de hele kip verdwenen in 3 seconden!
100 meter hoog monument
Boem Patat
De bar aan het strand
Restaurant aan het strand
Tina en Joeri aan het strand





Met het einde van onze reis in zicht samen met Tina en Joeri een weekend een bezoek gebracht aan de "heilige" plaatsen van de Filippijnen, met name Bataan en dan op het laatst Corregidor. Meer nog dan in Europa herdenken zij hun ontelbare gesneuvelden tijdens de verschrikkelijke bevrijdingsgevechten tegen de Japanners. Ik denk dat de Duitsers nog doetjes waren in vergelijking met deze kamikaze soldaten die zich letterlijk doodvochten in plaats van zich over te geven. Ook met de "vijand" werd geen mededogen getoond, want tijdens de beroemde dodenmars van Bataan (een echte, dus niet die van Bornem) schoten er van de 80000 Amerikaanse en Filippijnse krijgsgevangenen, die verplicht werden in erbarmelijke omstandigheden 100 km te stappen naar een kamp, niet veel meer over. Op het hele traject werd na de oorlog om de kilometer een witte herdenkingspaal geplaatst die ter nagedachtenis netjes wordt onderhouden. Na bezoek aan het "shrine" was er voor ons een aangenamer verblijfplaats, namelijk een prachtig gelegen resort,want de natuur is er vanzelfsprekend wondermooi gebleven.


De tweede dag een safari "meegepakt" tussen vraatzuchtige tijgers zoals te zien op de foto"s. Vervolgens, zoals overal ter wereld, een Belgisch horeca uitbater gevonden. Gelukkig hanteerde hij géén Belgische prijzen,want dat zijn we echt niet meer gewoon. 50 eurocent voor een frisse pint is meer dan genoeg!




Tuesday, February 12, 2008

De noordkust van Luzon

Vervoer inVigan
Kareoke bars op het strand in San Fabian. Een echte plaag,want een aanval op de trommelvliezen en dit de ganse nacht door! Ze staan twee meternaast elkaar en iedereen zingt zijn eigen lied. Somswordenze ook nog voor wat anders gebruikt... de"short time"
Een beeld van de verdwenen bergtop van de Pinatubo (zie verder)

Kompleet verlaten en totaal niet uitgebaat voor het toerisme. Elke "blanke" brengt sensatie teweeg.
Verwoest door de zoveelste Tyfoon.

Marcos geliefde streek. Hier is hij nog steeds populair
Bij ons bezoek aan Noord Luzon was dit HET vervoermiddel bij uitstek: de Tricycle. Spotgoedkoop, maar lawaaierig en vooral smal en laag. Kop in kas is de boodschap!
Festival in Laoag







Kindervreugd

Dollen met de studentjes in Vigan

Marcos

Op staatsie bezoek met onze limousine.






Het buitenhuisje van Marcos in Laoag.
De oud president en zijn fratsen zijn genoegzaam bekend. Remember de schoenencollectie van zijn lieftallig vrouwtje Imelda. Sociaal bewogen als wij zijn, brachten we een bezoekje aan één van zijn verblijf-plaatsen



Even verpozen in één van de ontelbare salons

Zitten op het bed van de dictator.

Vigan, de "Spaanse stad".

Eetkamer
Muziekkamer
Onze Hotel kamer

De kustplaatsVigan aan de Zuid Chinese zee werd in 1574 door de spaanse Conquistadores gesticht en is bijna onveranderd gebleven. De prachtige "Mansions", statige, kolosale herenhuizen zijn ongeschonden bewaard en geven een duidelijk beeld van het luxueuse leven destijds.
Auto"s zijn verboden in de Mestizo wijk en enkel koetsen met paardjes brengen het verleden tot leven
Prachtig onderhouden
















De prachtige interieurs staan boordevol antiek en het beeld-en houtsnijwerk is ontelbaar.