. De enige buurt trouwens in de stad waar nog paardjes door de stad draven en waar je fiets taxi"s ziet. Het leven is er kleurrijk en gezellig druk en de typische geuren van kruiden en verse groenten, fruit- en etenswaren dringen frappant je neusje binnen. De smalle straten zijn heerlijk om in te wandelen en super goedkoop om te winkelen.
" is hier beter. Dit is een zicht op de achterkant van onze nederige stulp in Manila, die wij als dankbare gasten van Tina en Joeri gebruiken als thuis- en of uitvals-basis. Merk op dat hier nergens bier is te bespeuren, maar wel een redelijke hoeveelheid water, waar ik echter niet van zal drinken, maar bij tijd en wijle mijn vermoeide lichaam pleeg in te werpen.
De Arinso spot in Manila.
Zeer merkwaardig in Manila is de stad van de doden. Zo wordt het 54 hectare groot Chinese kerkhof van de chinese upperclass op de Filppijnen genoemd. Je moet het gezien hebben om het te kunnen vatten. een volledig aangelegde stad, compleet met straten, verlichting, huizen, paleizen soms. Kostprijs van sommigen 20 miljoen pesos, woningen met verdieping, keuken, badkamer, toilet, werkende aircon. alleen woont er geen mens en staan er enkel de graftomben van de doden,sommige volledig in ingevoerd Italiaans marmer en trappen in pure inox. Een paleis is opgetrokken met een boompje in de living, maar die is ondertussen tot een enorm exemplaar uitgegroeid. Heb je geen geld voor een paleis kan je een appartement huren: kostprijs 900 000 pesos voor een periode van 25 jaar en daarna opnieuw langs de kassa, wat de chinezen zonder morren ook doen. als ze hun doden komen bezoeken verbranden ze geld voor het hiernamaals en niet een paar biljetten, maar zakken vol. Het is wel offergeld, maar ze moeten het wel kopen. Ze feesten, eten en drinken en elke godsdienst is welkom, getuige de tempel met zowel een boedha als een kruisbeeld(zie foto) Het is er doodstil en geen enkele auto mag er komen. Je stappen klinken er hol, echt een geestenstad. Als ze hier eens de talloze daklozen zouden vestigen.... 't is maar een suggestie!
Het personeel zou je zo meenemen!
op Bohol, meer bepaald in Loboc, waar we overnacht hebben in The Nuts Huts. Een prachtig huttencomplex midden in de adembenemende natuur en uitgebaat door, jawel, twee uiterst sympathieke vlamingen; Chris en Rita, Antwerpenaars om U te dienen en al 10 jaar eigenaar van dit oord, waar het zo verpletterend rustig is, dat je alle moeite moet doen om 's morgens wakker te worden en je op zijn vlaams te laten verwennen. Zij verdienen dan ook een apart artikeltje in ons verslag, ook al omdat het er ons zooo goed beviel, dat we van de geplande overnachting er vier van gemaakt hebben! voor de liefhebbers: jakzwijn@hotmail.com
! dus snel naar Panglao Island met het prachtige Alona Beach. Poederwit bloemzand, ijskoud bier, ontbijten op het strand, overdag massage en mani- pedi- en andere cure op het strand en 's avonds bbq- en...heu op het strand en het onvermijdelijke slaapmutsje op........daaaaag!
We profiteren van deze unieke mogelijkheid om de tarsier te zien en natuurfotografe Stella legt ze vast op de memory card. Ze ziet ze beter dan ik,want deze primaten zijn nog geen 20 cm groot en komen nergens anders ter wereld voor.Enkel hier in Bohol en in Borneo
. 's Nachts gaan ze op jacht en kunnen ze tot 5 meter ver springen om insecten en vlinders te pakken. Ze passen in de palm van je hand, maar ik zou het niet aanraden, want ze kunnen behoorlijk bijten!
Met het openbaar vervoer naar de beroemde Chocolat Hills. Je ziet: dicht bijeen is warm. geen mens die klaagt en iedereen blijft goedgezind en zeer vriendelijk. Verwende Europeanen kunnen er een lesje van leren. We maken dan ook uitgebreid een praatje met de "locals". De hiils danken hun naam aan het verkleuren van diepgroen naar chocoladebruin naargelang de seizoenen of soms de lichtinval. Er zijn er ongeveer 1200 in totaal van40tot 100 meter hoog; Een merkwaardig panorama!
laten wij ons verleiden om te gaan wandelen in de jungle langs de Loboc rivier. Eerst even de rivier overzetten en dat doen ze daar niet met een ferry...Wandelen is zacht uitgedrukt,want het wordt een keiharde trektocht tegen de berg op en die laat me goed voelen dat ik een dagje ouder wordt. Onderweg ontmoeten we een vrouwtje dat op de bergflank woont en dagelijks op en neer huppelt. Het maakt me nog ouder en sprakeloos, ook al omdat ik minutenlang naar adem loop te snakken.
