Na een hectische 14 dagen gisteravond laat in Manila aangekomen. We gaan er toch een paar dagen de riem afleggen, want van zo in verlof te zijn , dat kruipt niet in je kouwe kleren hoor! En van kou weten we hier in de tropen nu ook een en ander. Toen Joeri ons voor onze eerste busverplaatsing naar de terminal bracht, was het tropisch warm en toch hadden we een jeans aan want we waren gewaarschuwd voor de airco in de bussen. Terminal is een understatement, want er waren er 60 naast elkaar, allemaal gelardeerd met een mierenhoop van reizigers die samen met het helse lawaai van de omroep luidsprekers en het geschreeuw van de talloze verkopers voor de zoveelste aanval op de trommelvliezen zorgden. De juiste bus vinden was een hele toer, maar we zijn er toch in geslaagd. Voor de busreis waren acht uren voorzien, maar we zouden algauw ondervinden wat dit hier betekent, want alleen uit de stad geraken kostte ons al anderhalf uur. de bus was het ijs en ijskoud. Vragen om de airco af te zetten worden onthaald op een meewarig lachje, dus kwam ons reserve wc papier eraan te pas om een en ander op te stoppen om toch een beetje warmte te scheppen. Na een hele dag hotsen en botsen en gelukkig met de nodige tussenstops ben je al klaar om doodmoe in je bed te ploffen, want de jetlag was nog niet uit onze kleren. Weinig meegemaakt die eerste dag,maar we waren tenminste aan de voet van de rijst terrassen.
No comments:
Post a Comment