
Als jullie denken dat ik heel de tijd het "dolce far niente", het zalige niets doen praktizeer, dan hebben jullie het verkeerd. Ge kunt hier zien dat ik ook in het "zweet des aanschijns" mijn arme brein aanpor om één en ander naar het thuisland over te brengen. Alleen is de werkkledij hier iets anders en ook het "licht

" is hier beter. Dit is een zicht op de achterkant van onze nederige stulp in Manila, die wij als dankbare gasten van Tina en Joeri gebruiken als thuis- en of uitvals-basis. Merk op dat hier nergens bier is te bespeuren, maar wel een redelijke hoeveelheid water, waar ik echter niet van zal drinken, maar bij tijd en wijle mijn vermoeide lichaam pleeg in te werpen.
No comments:
Post a Comment